Het is maart 2010, na een bewogen jaar, ben ik op zoek naar nieuwe kansen. De uitnodiging van een Belgische zakenman om met hem mee te gaan voor een rondje Zuid-Frankrijk, laat ik dus zeker niet schieten. Het doel is Blonde Aquitaine runderen te bekijken, en eventueel aan te kopen voor de import naar Nederland. Tijdens deze reis kom ik in contact met de familie Gastellou is Saint Jean Pied de Port, een slagersfamilie in hart en nieren. We zitten s'avonds aan tafel onder het genot van een glas Ricard wat zaken te bespreken en zo komen er diverse worsten en een hele Bayonne ham op tafel. Ik was aardig wat gewend wat de Franse keuken betreft, maar wat waren dit HEERLIJKE producten, en allemaal uit eigen keuken. Afijn, het wordt een avond zoals alle avonden zouden moeten zijn, heerlijk eten met prima wijnen.
De volgende dag nog diverse stallen bezocht, maar beiden niets gekocht en tegen de middag besluiten we langzaam terug naar het noorden te rijden. Als we s'middags door de wereldberoemde wijnstreek van links de Pommerol en rechts de Saint Emillion rijden, kijken we elkaar aan, en zijn het er beide over eens, dat we deze streek niet kunnen voorbij rijden zonder wijn te proeven en/of te kopen. Het eerst volgende weggetje naar rechts rijden we dan ook in en puur op gevoel rijden we diverse wijnchateau's voorbij. DIE DAAR, roepen we in koor, "daar gaan we even kijken", en zo belanden we bij de familie Lucas in Lussac (Saint Emillion). Na heerlijke wijnen geproefd (en gekocht) te hebben, vervolgen we onze reis naar België en Nederland.
Terug in Nederland zijn mijn gedachten op hol geslagen, al die heerlijkheden, mijn passie voor Frankrijk, Franse gerechten, Franse wijnen, daar moest ik iets mee doen, ik wist het zeker. Na twee weken van rekenen, en informatie inwinnen, ruil ik mijn personenwagen in voor een Vito busje, en een dag later vertrek ik ermee naar Zuid-Frankrijk. Ik kom tijdens deze (tweede) reis weer in contact met diverse wijnboeren (waaronder een Biologische wijnboer in de regio Bergerac), kaasboeren en natuurlijk beland ik ook weer bij de slagersfamilie in de Pyreneeën. Ik leg daar mijn plan uit, en zij zijn al net zo enthousiast als ik. Ze vinden het een eer dat ik hun ham, worst en conserven in de Benelux aan de man wel gaan brengen, en zodoende rijd ik de volgende dag ook terug naar Nederland met een bus vol "proevertjes".
De week die daarop volgt bestaat vooral uit bezoeken van familie, vrienden en kennissen om ze te laten proeven, en al snel wordt de stap richting de horeca en slagerijen gemaakt. Met een koelbox met proevertjes bezoek ik zo menige zaak, en de reacties zijn bijzonder positief. Er worden zelfs spontaan proeverij-tjes georganiseerd, waarbij de Serrano, de Parma en zelfs de Pata Negra het steeds afleggen tegen "mijn" Bayonne ham.
In de weken die volgen, is het voor mij een race tussen Frankrijk en Nederland. Als ik in Nederland ben, ben ik druk bezig met het vormgeven aan mijn idee. Zodoende is Handelsonderneming J.C. van den Dries sinds 03-05-2010 een feit en is het nu mijn taak om het idee uit te bouwen naar een gezonde onderneming. Korte lijnen, persoonlijk contact en zoveel mogelijk zaken in eigen beheer houden, moeten de onderneming een succes laten worden.
Nu hoor ik u bijna denken, waarom dan een handelsonderneming, en geen vleesgroothandel, of delicatessen import bedrijf! Ik heb van mijn opa geleerd om je pijlen niet allemaal op één bord te richten, en de risico's proberen te sprieden. Vandaar ook de import van de palm en de olijfbomen, en ook de import van andere mediterrane bomen en planten staan in de planning.
Voor wat betreft de export, daar wordt nu ook nog druk aan gewerkt, Ik ben altijd zoekende naar eerlijke producten, voor zowel de binnenlandse als de buitenlandse markt, dus als u denkt, daar kan Jan iets mee, neem gerust contact op.
Ik zou over mijn avonturen van de laatste tijd een heel boekwerk kunnen schrijven, maar dat bespaar ik u. Ik vertel liever nog eens iets tijdens een persoonlijke ontmoeting, wie weet, onder het genot van een Ricard of een mooie wijn met uiteraard één van de Baskische delicatessen op tafel.
A bientôt.
Jan van den Dries